Voor de blog-teksten, klik hier
Waarom een blog ? Want er wordt al zoveel gezegd en geschreven.
Klopt! Maar juist waar zaken logisch lijken maar onlogisch zijn,
, kan een duwtje de goede kant op toch helpen.
De vanzelfsprekendheid waarmee we een nieuwsbericht of een bericht van de overheid veelal als zoete koek aannemen zonder er goed over na te denken, zorgt ervoor dat onze democratisch geordende overheid nog steeds redelijk soepel functioneert. Maar diezelfde souplesse zorgde er wel ook voor, dat vele duizenden mensen door de Toeslagenaffaire in grote problemen zijn gekomen, en veel mensen in het aardbevingsgebied in Oost Groningen zitten aan te kijken tegen hun kapotte muren en soms zelfs onbewoonbare huis. En nu staat er nog zo'n ramp voor heel veel woningbezitters aan te komen, waarschijnlijk nog erger: de funderings-problemen waar steeds meer huizen last van krijgen. Dat was de directe aanleiding om met deze blog te beginnen (al woon ik zelf veilig op zand).
Gelukkig hebben we een vrije pers, die dit soort zaken boven water haalt. Maar soms laat de onderzoeksjournalistiek ook heel wezenlijke misstanden domweg liggen of ziet ze over het hoofd. Een van de interessante pagina's in een krant vind ik dan ook de 'Ingezonden Brieven', met vaak een wat alternatieve kijk op discutabele zaken. Maar ook brievenredacties hebben blinde vlekken.
Wie echt een alternatieve kijk hebben op zaken die niet kloppen, dat zijn 'klokkenluiders'. Eigenzinnig kritische lieden die bepaalde (vermeende) misstanden op een gegeven moment niet meer kunnen aanzien, en dan met risico voor hun eigen hachje 'uit de school klappen'. Zo'n stap steekt nogal eens een hinderlijke spaak in het wiel van de souplesse, die voor managers zo belangrijk is. De reactie van management of overheid blinkt dan meestal ook niet uit in dankbaarheid of interesse voor die mogelijkheid tot verbetering, maar bestaat uit wraak - met vaak forse consequenties voor de klokkenluider. Want ondanks de tegenwoordige 'bescherming', komen klokkenluiders er nog steeds erg bekaaid af, soms flink beschadigd.
We mogen hopen, dat onze overheid en andere organisaties beter worden in het leren vruchten te plukken van goed doordachte kritiek, zowel van binnen de organisatie als van buitenaf. Want de huidige opstelling in veel organisaties is nog steeds 'dat maak ik zelf wel uit' - onprofessioneel, een rem op wérkelijk soepel functioneren en op ontwikkeling, en nogal eens schadelijk.
Waarom een blog ? Want er wordt al zoveel gezegd en geschreven.
Klopt! Maar juist waar zaken logisch lijken maar onlogisch zijn,
, kan een duwtje de goede kant op toch helpen.
De vanzelfsprekendheid waarmee we een nieuwsbericht of een bericht van de overheid veelal als zoete koek aannemen zonder er goed over na te denken, zorgt ervoor dat onze democratisch geordende overheid nog steeds redelijk soepel functioneert. Maar diezelfde souplesse zorgde er wel ook voor, dat vele duizenden mensen door de Toeslagenaffaire in grote problemen zijn gekomen, en veel mensen in het aardbevingsgebied in Oost Groningen zitten aan te kijken tegen hun kapotte muren en soms zelfs onbewoonbare huis. En nu staat er nog zo'n ramp voor heel veel woningbezitters aan te komen, waarschijnlijk nog erger: de funderings-problemen waar steeds meer huizen last van krijgen. Dat was de directe aanleiding om met deze blog te beginnen (al woon ik zelf veilig op zand).
Gelukkig hebben we een vrije pers, die dit soort zaken boven water haalt. Maar soms laat de onderzoeksjournalistiek ook heel wezenlijke misstanden domweg liggen of ziet ze over het hoofd. Een van de interessante pagina's in een krant vind ik dan ook de 'Ingezonden Brieven', met vaak een wat alternatieve kijk op discutabele zaken. Maar ook brievenredacties hebben blinde vlekken.
Wie echt een alternatieve kijk hebben op zaken die niet kloppen, dat zijn 'klokkenluiders'. Eigenzinnig kritische lieden die bepaalde (vermeende) misstanden op een gegeven moment niet meer kunnen aanzien, en dan met risico voor hun eigen hachje 'uit de school klappen'. Zo'n stap steekt nogal eens een hinderlijke spaak in het wiel van de souplesse, die voor managers zo belangrijk is. De reactie van management of overheid blinkt dan meestal ook niet uit in dankbaarheid of interesse voor die mogelijkheid tot verbetering, maar bestaat uit wraak - met vaak forse consequenties voor de klokkenluider. Want ondanks de tegenwoordige 'bescherming', komen klokkenluiders er nog steeds erg bekaaid af, soms flink beschadigd.
We mogen hopen, dat onze overheid en andere organisaties beter worden in het leren vruchten te plukken van goed doordachte kritiek, zowel van binnen de organisatie als van buitenaf. Want de huidige opstelling in veel organisaties is nog steeds 'dat maak ik zelf wel uit' - onprofessioneel, een rem op wérkelijk soepel functioneren en op ontwikkeling, en nogal eens schadelijk.